ไม่มีใครห้ามฟ้า เมื่อเวลาที่ฝนพรำ
ไม่มีใครก็ตาม ห้ามลมไม่ให้พัดไป
เช่นเดียวคำว่ารัก ยากเกินจะบังคับใจ
ห้ามปรามมันยังไง เมื่อเกิดขึ้นมา
อย่าถามฉันว่าทำไม ต้องรักต้องเสียน้ำตา
ฉันรู้แต่เพียงว่ารักเธอ
ไม่อาจจะรู้เพราะอะไร ที่ให้เธอหมดใจ
รักเธอไปเสมอทุกคืนวัน
เมื่อมันเป็นเรื่องของจิตใจ เหตุผลไม่ต้องการ
รักเพียงเธอได้เท่านั้น
ฉันเองไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
แค่มีเธอข้างฉัน ฝ่าฟันด้วยกันทุกอย่าง
แค่มีเธอนำทาง ขวากหนามก็จะข้ามไป
เชื่อในคำว่ารัก ศรัทธาอย่างเต็มหัวใจ
ว่าเราจะเดินไปสุดปลายทางฝัน
อย่าถามฉันว่าทำไม ต้องรักต้องเสียน้ำตา
ฉันรู้แต่เพียงว่ารักเธอ
ไม่อาจจะรู้เพราะอะไร ที่ให้เธอหมดใจ
รักเธอไปเสมอทุกคืนวัน
เมื่อมันเป็นเรื่องของจิตใจ เหตุผลไม่ต้องการ
รักเพียงเธอได้เท่านั้น
ฉันเองไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
รักเพียงเธอได้เท่านั้น
ฉันเองไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม